اثربخشی بسته آموزشی پیشگیری از خودکشی مبتنی بر تجربه زیسته دانش‌آموزان اقدام‌کننده به خودکشی بر افکار خودکشی دختران

چکیده

هدف این پژوهش بررسی اثربخشی بسته آموزشی پیشگیری از خودکشی مبتنی بر تجربه زیسته دانش‌آموزان اقدام‌کننده به خودکشی بر افکار خودکشی در میان دانش‌آموزان دختر دوره متوسطه اول بود. پژوهش حاضر از نوع نیمه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون ـ پس‌آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل تمامی دانش‌آموزان دختر دوره متوسطه اول شهرستان دلفان در سال تحصیلی ۱۴۰۲–۱۴۰۳ بود که سابقه اقدام به خودکشی داشتند. از میان این جامعه، ۳۰ نفر به‌صورت هدفمند انتخاب و به‌طور تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل (هر گروه ۱۵ نفر) گمارده شدند. ابزار گردآوری داده‌ها پرسشنامه افکار خودکشی بک (۱۹۶۱) بود. گروه آزمایش در ۱۲ جلسه ۹۰ دقیقه‌ای تحت آموزش بسته پیشگیری از خودکشی مبتنی بر تجربه زیسته قرار گرفتند، در حالی‌که گروه کنترل مداخله‌ای دریافت نکرد. برای تحلیل داده‌ها از تحلیل کوواریانس تک‌متغیره با استفاده از نرم‌افزار SPSS نسخه ۲۶ استفاده شد. نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد پس از کنترل اثر پیش‌آزمون، بین نمرات پس‌آزمون افکار خودکشی در گروه آزمایش و کنترل تفاوت معنی‌داری وجود دارد (F(1,27)=71.182, p≤0.001). مقدار مجذور اتا (η²=0.725) نشان داد که حدود ۷۲ درصد از تغییرات نمرات پس‌آزمون ناشی از تأثیر مداخله آموزشی بوده است. به عبارت دیگر، بسته آموزشی پیشگیری از خودکشی مبتنی بر تجربه زیسته منجر به کاهش معنادار افکار خودکشی در دانش‌آموزان دختر شد. یافته‌ها نشان داد بسته آموزشی مبتنی بر تجربه زیسته با تقویت معنا، افزایش حمایت اجتماعی و ارتقای تاب‌آوری روانی، می‌تواند به‌طور مؤثری در کاهش افکار خودکشی دانش‌آموزان نقش داشته باشد. استفاده از چنین بسته‌هایی در محیط‌های آموزشی می‌تواند به‌عنوان راهکاری فرهنگی و مؤثر برای ارتقای سلامت روان نوجوانان به‌کار رود.